تاثیر رژیم های غذایی غنی از آرژنین و پرولین درتسریع ترمیم زخم در دیابت

زخم های مزمن نظیر زخم های پا مشکل شایعی است که در افراد دیابتی مشاهده  می شود و علت بیش از 80 درصد موارد قطع اندام انتهایی دراین بیماران است.

در حال حاضر روش موثری برای بهبود این نوع زخم ها وجود ندارد اما تحقیقات جدید  امید به درمان این زخم ها را افزایش داده است.

محققین فرانسوی دریافتند که رژیم غنی از پروتئین که حاوی  آرژنین و پرولین است در درمان وترمیم زخم ها نسبت به رژیم های  معمولی یا رژیم های پروتئینی فاقد مکمل پرولین و آرژنین موثرتر است.

 نتایج این تحقیق در ژورنال Regulatory, Integrative and comparative physiologyمنتشر گردید.

محققین 18 موش را در سه گروه طبقه بندی کردند، یکی از این سه گروه با رژیم استاندارد ،  دیگری با رژیم حاوی پروتئین زیاد  و گروه سوم رژیم حاوی پروتئین زیاد همراه با ساپلیمنت آرژنین و پرولین (ARG+ PRO) تغذیه شدند. در روز اول آزمایشات ، درهر یک از موشها بریدگی  ایجاد کردند و به منظور جمع آوری مایع خارج شده از زخم زیر آن یک اسفنج  قرار داده  شد. برای ارزیابی رشد مجدد و ترمیم پوست، محققین همچنین دو قسمت  ضخیم از پوست را روزانه  از روز اول تا روز پنجم از پشت موش برداشتند.

در انتهای این آزمایش قندخون، غلظت انسولین و اسیدهای آمینه درخون موشها اندازه گیری گردید. زخم های روی پوست پشت موشها از نظر رشد مجدد ، ترمیم زخم و تشکیل عروق خونی جدید بررسی گردید و نهایتاً ماکروفاژها  از اسفنج های کار گذاشته  شده درمحل زخم جمع آوری   و برای تجزیه و تحلیل نشانه های تحریک سیتوکین و فعالیت عوامل پیش التهابی  استفاده شد.

موشهایی (Rats)که تحت رژیم پرپروتئین (گروه دوم وسوم) بودند از نظر بالانس نیتروژن نسبت به رژیم استاندارد درشرایط بهتری بودند. البته در زخمهای موشهای تحت رژیم پرپروتئین حاوی آرژنین و پرولین میزان تشکیل رگهای خونی جدید در روز پنجم بسیار بهتر از دو گروه دیگر بود. تشکیل رگهای خونی جدید بخش اساسی در ترمیم زخم است زیرا وجود رگهای خونی برای تأمین مواد غذایی  و اکسیژن برای رشد بافت لازم است.

علاوه بر این ماکروفاژهای گروه (ARG+ PRO) کمتر توسط سیتوکین تحریک شده بودند و فعالیت پیش التهابی در آنها نسبت به گروههای دیگر کمتر بود. این موضوع  نشان می دهد که یک محیط بهتر برای تحریک ترمیم زخم سبب کاهش التهاب در فرآیندهای  ترمیمی می شود.

 محققین تفاوتی در رشد پوست بین گروههای مختلف مشاهده نکردند اما یافته ها به دلیل تعداد محدود موشهای تحت مطالعه دچار محدودیت هایی است . علاوه بر این محققین نشانگرهای رسوب کلاژن در زخم را اندازه گیری نکردند و این تحقیق نمی تواند فواید تأثیر آرژنین بر رسوب کلاژن و مقاومت شکستگی زخم را که در تحقیقات قبلی گزارش شده بود، تایید کند.

این تحقیق نشان می دهد که مکمل های آرژنین و پرولین امیدهای تازه ای برای موثر بودن درمان زخم های مزمن در بیماران دیابتی و زمینه ی جدیدی برای  تحقیق در جائیکه درمانهای موثری برای این بیماران وجود ندارد، ایجاد کرده است.

منبع: www. sciencedaily.com/releases/2012/11/121115162135.htm